Menu Sluiten

Met het Licht van Bethlehem naar WZC Hemelrijk

Zoals u al kon lezen in voorgaande edities, willen we het Licht van Bethlehem dit jaar vanuit onze pastorale eenheid zo veel mogelijk helpen verspreiden. De mensen van de werkgroep diaconie zijn blij om als christenen ons iedere week te verbinden met een welbepaalde plek, groep of vereniging waar concreet wordt gewerkt aan meer menswaardigheid, vrede en het behoud van de schepping.
Als eerste in de rij trokken we met een witte duif en het vredeslicht naar woonzorgcentrum Hemelrijck, dat erg hard getroffen is geweest door Covid-19. We werden er warm onthaald door Jennifer, hoofd Woonleefteam. Bij het binnenkomen was het opmerkelijk druk, doordat ook mensen van de pers er waren voor een zoveelste update. Gelukkig begeleidde Jennifer ons naar een leefruimte, waar bewoners gezellig aan het handwerken waren. Maria Sannen uit Millegem, een vaste lezeres van het parochieblad en nog niet zo lang bewoner daar, zat al te popelen. Ze stak haar enthousiasme om ons te zien niet onder stoelen of banken en vertelde hoe belangrijk ze het vond om via het parochieblad verbonden te blijven met haar parochie. Op veilige afstand maar toch intens betrokken, beluisterden we het verhaal van Jennifer en haar ploeg. Hoe de besmetting plots was toegeslagen en razendsnel om zich heen had gegrepen, hoe heel het huis plots in een crisissituatie verkeerde, hoe ze het van het ene op het andere moment moesten dicht doen voor bezoekers. Veel bewoners werden besmet, een aantal van hen werden ernstig ziek en zijn jammer genoeg gestorven. Elke overledene valt te betreuren, maar het zwaarst om te aanvaarden is het overlijden van mensen die tot dan nog vrij gezond en sterk waren. Er vielen lege plekken, een herschikking van de kamers drong zich op; een reorganisatie van de diensten. De onderlinge solidariteit én de bereidheid van de meeste collega’s om zich sterk in te zetten, gaven zeker troost en moed. Collega’s die zelf besmet waren, deden hun best om zo snel mogelijk weer op de werkvloer te zijn of er zelfs te blijven. Bewoners krijgen, indien ze dat wensen, psychologische ondersteuning. Personeelsleden ventileren vooral bij elkaar. Dat doet veel deugd. Jennifer meent dat ze nog wel urenlang zou kunnen vertellen… Tegelijk ondervindt ze dat de situatie in het woonzorgcentrum stilaan evolueert naar een ‘nieuw normaal’. “We hebben zware klappen gekregen, ongewild, want ieder van ons heeft het altijd goed voor gehad met de bewoners. Vooral de niet correcte berichtgeving van de sensatiepers waren kletsen in ons gezicht! Maar gelukkig hebben we ook veel blijken van meeleven en waardering gekregen! Het doet ons zó deugd dat jullie nu hier zijn met het Licht! Zo’n dingen hebben we nodig om weer verder te kunnen! Misschien kunnen we het Vredeslicht ook betrekken tijdens de herdenkingsmomenten die we binnenkort per afdeling zullen organiseren.”
Op onze beurt waren Norbert en ik blij dat we zo warm en hartelijk werden onthaald, dat we even ook fysiek wat meer nabij konden zijn. Het heeft ons vast en zeker dichter bij elkaar gebracht!

Lees ook: