Eerste inter-levensbeschouwelijke ontmoeting in Mol een succes

Een imam, een Eritrees orthodoxe priester en een vrijzinnig moreel consulent stonden vooraan in een katholieke kerk. Nee, dit is niet het begin van een slechte en weinig respectvolle mop over religie. Het is wat er gebeurde tijdens de ‘diversi-date’, de interlevensbeschouwelijke ontmoeting in de kerk van Gompel, afgelopen zondag 9 oktober.

Op initiatief van de pastorale eenheid ‘de Heilige Apostelen’, sloegen de katholieke Kerk, de Duitstalige protestantse gemeenschap van Millegem, de evangelische kerk van Balen-Rosselaar, de At-Taqwa moskee van Mol centrum, de Ensar moskee van Ginderbuiten, de Eritrees-orthodoxe gemeenschap en het vrijzinnige Huis van de mens de handen in elkaar. En dat het resultaat indrukwekkend was, daar is geen twijfel over!

In de volle kerk presenteerde elke gemeenschap een ‘parel’ uit zijn eigen traditie, die aansloot bij het thema ‘vreedzaam samenleven in verscheidenheid’. Nadat elke gemeenschap begroet werd in zijn of haar eigen taal, konden we luisteren naar een gedicht en een lied over de vrijheid van denken, en kijken naar een presentatie over hulp aan Oekraïense vluchtelingen door Ralf, moreel consulent bij het Huis van de mens. Imam Kuru zong de oproep tot gebed en reciteerde enkele koranverzen over vrede, gevolgd door Abu Ali van de andere moslimgemeenschap, die eveneens heel mooi koranverzen zong. Hun broeder Dhabyan hield daarop een beklijvende toespraak over vrede in de Islam. Kersvers predikant Tom Torbeyns van de evangelische kerk las enkele Bijbelverzen voor, met een korte toelichting. De Eritrees orthodoxe priester Efrem deed vanuit enkele Bijbelcitaten een krachtige oproep om terug te keren naar God, om met God verbonden te leven. Het kinderkoor van de Eritrees orthodoxe gemeenschap bracht daarna een prachtig lied over Maria. Heidrun van de Duitstalige protestantse gemeenschap gaf een korte inleiding in het denken en het werk van Maarten Luther, en de vele Bijbelvertalingen die we aan hem te danken hebben. De bijdrage van de katholieke Kerk bestond uit een filmpje over de inhoud van de pauselijke encycliek Laudato si, over onze gezamenlijke zorg voor de aarde en onze kwetsbare medemensen. Tot slot konden we de indrukwekkende vredesdans van Oekraïense vluchtelinge Amina bewonderen.

Deze parels van de verschillende gemeenschappen stonden niet alleen elk op zichzelf. Katholieke pastor Griet Van Coillie reeg ze aaneen tot een mooie ketting met enkele verbindende teksten. Het Rwandese echtpaar Julienne en François zongen tussenin Rwandese vredesliederen. Met z’n allen samen zongen we de klassieker ‘Give Peace a Chance’ van John Lennon. En één van de meest verbindende momenten vond ik persoonlijk de vredeswens waarbij de aanwezigen van de verschillende gemeenschappen elkaar met hetzelfde gebaar vrede toewensten, het kerkgebouw rond. Deze wens werd versterkt door de klank van boeddhistische cimbalen die volledige stilte in de kerk bewerkten, gevolgd door het voorlezen van plaatsen waar momenteel oorlog heerst. En als afsluiter zongen we samen een vredeslied op de tonen van Beethoven. Het geheel was een mooie afwisseling van gezamenlijke en aparte ‘momenten’. Echt ‘samenleven in verscheidenheid’ dus.

Dit alles speelde zich af tegen het prachtige decor van een regenboog, met een beeldje van een vredesduif en kaarsen, en een muur vol kindertekeningen over vrede. Een koran en een bijbel stonden vooraan naast elkaar opgesteld.

Na de ‘viering’ konden we elkaar ontmoeten bij een lekker internationaal buffet in de parochiezaal. Dit werd ook duidelijk gesmaakt, velen – vanuit diverse

gemeenschappen – namen de tijd om na te praten. Deze ontmoeting achteraf was een echte meerwaarde, al was het jammer – maar zeer begrijpelijk, ook ik pleit schuldig – dat men daar toch snel ‘bij de eigen gemeenschap’ aan tafel ging zitten.

Alleen al de grote opkomst van mensen uit elke gemeenschap was ongelooflijk! Iedere gemeenschap was duidelijk trots en blij hieraan te kunnen deelnemen, dat merkte je aan de zorg die ze hadden besteed aan hun bijdrage, telkens erg authentiek, door sommigen ook gebracht in traditionele kledij.

Een eerste editie van vele? Dat hoop ik alvast ten zeerste! Zulke gezamenlijke initiatieven vanuit diverse levensbeschouwelijke gemeenschappen gebeuren nog te weinig, en kunnen volgens mij een inspirerend signaal naar de brede samenleving zijn. Al mag voor mijn energieke kleuters de volgende editie wel iets korter. Maar de pannenkoeken achteraf maakten dat voor hen ruimschoots goed.

Dorina Pagliaro, stafmedewerker Bisdom Antwerpen voor internationalisatie, migratie en diversiteit