Na het Vredeslicht in de voorbije weken te hebben gebracht aan de Witte Mol en De Schakel, twee andere plekken waar volwassenen met een beperking een warme thuis en/of een zinvolle dagbesteding vinden, wilden we dit ook graag doen voor vzw Den Brand in Mol. Ons voorstel werd enthousiast onthaald, wat maakte dat we ons op die zonnige donderdag begaven naar de plek van afspraak: de vlinderboom naast het Huis Brand 6 aan de Spoorwegstraat te Mol. “Den Brand dankt zijn naam aan de Brandstraat waar het allemaal is begonnen”, vertelde logistiek medewerker Eddy. “Bijna 40 jaar geleden, het was in 1983, mochten we een prefab van een noodziekenhuis met deuren, ramen, … in Leuven gaan ophalen. Omdat er toen niet veel financiële middelen waren, hebben we daar dankbaar gebruik van gemaakt. Op deze plek hebben we de prefab weer opgebouwd en er stenen muren rond gebouwd. Zo is ons groepsverblijf van start gegaan. Wegens plaatsgebrek zijn de bureau’s van de hoofdzetel van hier verhuisd naar Verlipark.” Doordat het gebouw aan de Spoorwegstraat sporen van ouderdom gaat vertonen, dromen ze intussen van een nieuwbouw vlakbij.

Al onmiddellijk voelden we ons door Liesbeth, verantwoordelijke voor het atelier, warm verwelkomd. De vlinderboom was voor de gelegenheid versierd met slingers en lampionnen. Ongelooflijk mooi en uitnodigend in het stralende zonlicht. Een ruime kring stoelen voor de plaatselijke bewoners en, veilig volgens de coronaregels wat verder weg, drie stoelen voor de bewoners van Brand 3, die met het busje werden gebracht. Ons hart herleefde, en blijkbaar ook dat van de bewoners, die kleurrijk gekleed naar buiten kwamen. Na zovele weken in lockdown doet het zo deugd dat er weer iets gebeurt en dat ze nog eens buiten in een kring kunnen zitten. Enkele mensen hadden voor de gelegenheid lekkere appelcake gebakken, die met een kopje koffie straks heerlijk zou smaken. Maar eerst datgene waarvoor we waren gekomen. Norbert vertelde over de herkomst van het Licht van Bethlehem en over de reis die het had gemaakt zonder te doven. Hij stak daarmee het olielampje aan op de vredesduif. Ondanks de voelbare wind ging de vlam niet uit; zo werd ze een beeld van de toegewijde zorg van de medewerkers, die geloven in de persoonlijke mogelijkheden van deze mensen hier. ‘Zoals een vlam in de wind, die duikelt en danst, die fonk’lend beweegt, zo is het geloof: het wakkert je aan, het toont dat je leeft.’ Met een waarderend woordje van dank richtte Norbert zich tot de zeven begeleiders die in een tweede kring achter de stoelen stonden. Zij geven zorg en ondersteuning op maat van elke persoon met een beperking. Hun streven is om hen zo zelfstandig mogelijk tot ontplooiing te laten komen. Daarbij zet Den Brand als vzw sterk in op volwaardige participatie van deze mensen aan de samenleving. Zo runnen ze in Mol ook huizen met studio’s waar afzonderlijke personen begeleid zelfstandig kunnen wonen. Overdag en op bepaalde momenten, zoals bij het koken, bieden medewerkers hulp waar nodig. Zo biedt Den Brand als vzw dagelijks aan 130 personen ondersteuning in 15 kleinschalige en gezellige woon- en dagcentra in Mol, Herentals en Lier.

Een belangrijke plek vormt het atelier, dat zich onder het woongedeelte van het gebouw bevindt. Daar worden mooie spullen gemaakt, creatief met stof, papier, wol, hout, … Die worden dan verkocht op de kerstmarkt of op het Italiaans Festijn, dat echter dit jaar enkel in Take away-vorm kan worden georganiseerd. Mensen kunnen ook zaken bestellen, zoals verjaardagspakketjes voor kinderen met een kroon, slingers, vlaggetjes en versiering. Of mooie babyslabbetjes, eventueel met een naam er op. Het atelier is daarnaast ook het activiteitencentrum vanwaaruit de mensen van de dagbesteding, zo vertelt Katleen, allerlei activiteiten op poten zetten die beweging, samenzijn en ontspanning beogen: koken, knutselen, tuinieren, muziek maken, sportactiviteiten, uitstappen, marktbezoek, … Omdat er hierbij veel helpende handen nodig zijn, doet Den Brand graag beroep op tal van vrijwilligers, die vanuit hun persoonlijk talent of goede hart willen bijdragen aan het geluk van deze mensen. Dit onder het motto, dat we konden lezen in ‘Brandalarm’ (de nieuwsbrief) en wat voor alle betrokken geldt, ook voor ieder van ons: “Bloemen bloeien waar ze ruimte krijgen. Mensen ook!”