In Mol is het Vredeslicht niet enkel gearriveerd om brandend te houden, maar ook om die vlam als zegen en Vrede door te geven. Zo ook op 26 januari bij de Witte Mol. Ik was blij dat ik uitgenodigd werd hierbij aanwezig te mogen zijn. Voor de opleiding pastoraal handelen kreeg ik er een stage-opdracht, maar ik kon de pastorale werking er jammer genoeg nog niet leren kennen.
Samen met Norbert, een drietal medewerkers van de Witte Mol, Lutgart Peeters en Griet Van Coillie droegen wij dit rond. Ook hier werd dat Vredeslicht als hoog bezoek ingeschat, want iedere leefgroep stond ons goed ingeduffeld buiten op te wachten en hadden zelf al een vuurtje neergezet waardoor onze vlam in die van hen kon overslaan. Bij één van de leefgroepen werden we zelfs getrakteerd op een lekkere gefrituurde appelbeignets.

Norbert vertelde hun over de reis die deze vlam maakte en over die bijzondere plaats waar God mens werd, om zoals Simeon het zei: “Licht te zijn voor allen”. Hij gaf ook de verzorgenden een hart onder de riem in deze moeilijke tijden, want Kerstmis en dit Vredeslicht staan niet enkel symbool voor de Vrede, maar ook voor de menswording. Door de zorgende nabijheid zorgt het personeel dagelijks dat de bewoners ten volle hun menszijn kunnen beleven, zoals ze echt zijn. Want de zorggebruikers zijn zo spontaan en echt, dat merkte ik ook nu. Ze keken gefascineerd naar de stolpen met het Licht. Enkelen vergaten zelfs even de coronaregels als ze na lange tijd Norbert en Lutgart van de pastorale groep nog eens zagen en hen van dichtbij wilden begroeten.

Na onze tocht langs de leefgroepen vergezelde, misschien niet toevallig, een zekere Jef ons om het Vredeslicht een plaats te geven in de onthaalruimte. Onderweg zongen we nog wat liederen zoals ‘Te Lourdes op de bergen” en “Zo vriendelijk en veilig als het Licht”. Het deed denken aan die mooie momenten tijdens een Lourdesbedevaart met bewoners. Maar komt in dat tweede lied ook niet het woordje mantel, dat ook symbool staat tijdens de maandelijkse vieringen, die al enige tijd niet meer kunnen doorgaan?

Katelijne en ik spraken nog twee gebeden uit waarmee ik ook wil afsluiten. De woorden die ik uitsprak voelden we echt daar ter plaatse want we ervaarden: er niet enkel warmte en zorgzaamheid, maar werden bovendien gastvrij ontvangen.

Het Vredeslicht zal in de Witte Mol branden in een duif geknutseld door Lutgart en kreeg een plaats tussen bloemen. Het personeel was ook dankbaar om dit bijzondere symbolische gebaar, maar ook de woorden op de kaart dat de Witte Mol “een warme plek van hoop is voor velen”.

In deze bijzondere tijden mogen we zeker niet de eenzamen en kwetsbaren onder ons vergeten, maar denk en bid ook voor zij die zich inzetten voor de zorg en nabijheid van hen.

Gebed:

Dat het Licht van Bethlehem jullie warmte mag schenken
en jullie doet delen in overvloed met wie die niet heeft,

dat het Vredeslicht jullie een plaats doet bieden
aan wie op jullie gastvrijheid rekent,

dat het jullie aanwakkert om zorgzaam om te gaan
met wie jullie zijn toevertrouwd,

dat het Licht van Bethlehem jullie dankbaar stemt
om al wat mooi is, om al wat we voor elkaar doen
en dat het jullie vertrouwen geeft
in het goede van de mens
ons vooral getoond in het kind van Bethlehem.

Jurgen Deckx